هم سنسور القایی و هم سنسور خازنی هردو از نوع سنسورهای بدون تماس یا حسگر های مجاورتی هستند. این سنسورها در صنعت به نام پراکسی سوئیچ (Proximity Switch) نیز شناخته می شوند. براساس ویژگی غیرتماسی یا پراکسیمیتی بودن این سنسورها، قادرند بدون برخورد فیزیکی اجسام وجود آنها را تشخیص داده و آن را به سیستم کنترل اعلام کنند. خروجی سنسور های پراکسیمیتی فاقد کنتاکت مکانیکی می باشد که این ویژگی ها منجر به عمر طولانی این نوع سنسورها شده است. سنسور های مجاورتی دارای ساختمان داخلی یکسانی هستند و شامل اسیلاتور ، دمودلاتور ، اشمیت تریگر و بخش نهایی که تقویت کننده (آمپلی فایر) می باشند.
تفاوت سنسور مجاورتی القایی با سنسور مجاورتی خازنی در جنس اجسامی است که قادر به حس کردن آنها هستند. به این شکل که پراکسی سوئیچ های القایی حساس به اجسام فلزی بوده و از پراکسی سوئیچ خازنی جهت حس و آشکارسازی اجسام غیرفلزی استفاده می گردد. به عنوان مثال، جهت حس کردن بطری های پلاستیکی شفاف در یک خط تولید بهتر است از سنسور خازنی استفاده گردد چون در این حالت به دلیل شفاف بودن جسم، سنسور نوری نیز دچار خطا در تشخیص خواهد بود.
کاربرد سنسورهای القایی و خازنی
عمده کاربرد سنسورهای القایی و خازنی در صنایع، تشخیص وجود اجسام می باشد. این اجسام می توانند شامل یک بخش از ماشین باشند و یا یک محصول روی خط تولید بطور مثال در یک ماشین تخلیه اتوماتیک در کاخانجات سرامیک یک میز متحرک وجود داشته که به سمت بالا و پایین قرار گرفته تا محصول تولید شده را به بخش دیگر منتقل سازد. تشخیص این که میز متحرک تراز با میز ثابت قرار دارد به کمک یک سنسور القایی انجام می گیرد. همچنین جهت تعیین تعداد دوری که یک شفت در دقیقه دارد نیز می تواند توسط یک سنسور القایی یا خازنی انجام گیرد.
مزایای سنسور القایی و خازنی
از جمله مزایای سنسورهای القایی و خازنی می توان به طول عمر بالاتر به دلیل عدم تماس مکانیکی و عدم وجود کنتاکت مکانیکی ، نصب نسبتا آسان ، سرعت سوئیچینگ بالا در مقایسه با میکروسوئیچ ها و لیمیت سوئیچ ها (800HZ) قابلیت اتصال مستقیم به ورودی های PLC و قابلیت کار در محیط های آلوده سخت اشاره نمود.
